نماز برای یادآوری خداوند است و این
یادآوری با یک رکعت نماز محقق نمی شه چون تا فکر و افکار نمازگزار بخواد متمرکز
بشه نماز تمام شده. بر این اساس :
اول صبح :چون ذهن ها خالی از هیاهوی روز
است ، همان دو رکعت برای رسیدن به ذکر خداوند کافیه.
ظهر و عصر:انسان در این دو وقت به شدت
دارای مشغله های مختلف کاریه ، پس به هر یک از نماز های ظهر وعصر دو رکعت اضافه
شده .
مغرب: مردم در آغاز شب در حال تعطیل کردن
کار هستن ولی از طرفی هم یه کمی دارای
مشغله هستن پس یک رکعت به آن اضافه شده.
عشاء:در وقت عشاء،- که وقت خوابیدن است-
فرد میخواد یه جمع بندی درباره ی کارهای خودش (از نظر میزان خدایی بودن و شیطانی
بودن کارها) بکنه پس بیشتر نیازمند به ذکر خداست.